XXXI NIEDZIELA ZWYKŁA
Są takie spotkania, które radykalnie zmieniają życie człowieka. Doświadczył tego między innymi zwierzchnik celników Zacheusz. Był zainteresowany Jezusem, dlatego wszedł na sykomorę. Ku zdumieniu wszystkich Pan podszedł do domu Zacheusza, co wywołało ogólne szemranie mieszkańców Jerycha. Zacheusz uchylił Jezusowi rąbek swojego serca i to zupełnie wystarczyło. Mocą łaski Bożej Zacheusz doświadczył łaski nawrócenia i okazał się gotowy naprawić wyrządzone krzywdy. Przyjmijmy Jezusa z radością, jak Zacheusz i pozwólmy Mu zmieniać nas ku temu, co lepsze.

UROCZYSTOŚĆ ROCZNICY POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA WŁASNEGO
ODPUST KU CZCI OPATRZNOŚCI BOŻEJ

​XXIX NIEDZIELA ZWYKŁA

Na Mszę św. przychodzimy z tymi sprawami, które trzeba w nadchodzącym tygodniu załatwić, z troskami i problemami, które nierzadko nas przytłaczają, ze wszystkimi potrzebami świata, ażeby zgodnie z nakazem Jezusa modlić się nieustannie i nie ustawać. Nie czynimy tego dla Boga, ale dla siebie samych, bo to my potrzebujemy Jego bliskości i wsparcia na naszej drodze wiary. Możemy być pewni, że Bóg Ojciec śpieszy nam z pomocą w każdej naszej niedoli.

XXVII NIEDZIELA ZWYKŁA
Bóg jest zawsze inny niż Go sobie wyobrażamy. Niekiedy nie możemy oprzeć się wrażeniu, że dopuszcza, by działy się rzeczy, które nam wydają się niepojęte. Być może podobne wątpliwości budziły się w sercach uczniów, gdy prosili Jezusa : Panie dodaj nam wiary ! Ta prośba rozbrzmiewa również podczas Mszy świętej, bowiem i nasza wiara potrzebuje wzmocnienia. Tym bardziej, że tam, gdzie wiara jest słaba, brakuje też miłości, nadziei, odwagi i zaufania. Prośba o wzmocnienie wiary jest zatem potrzebna w każdej chwili. Wypowiedzmy ją, wiedząc, że dobry Bóg w swojej łaskawości daje nam więcej, niż na to zasługujemy i udziela nam obfitszych łask niż te, o które prosimy.

​XXVI NIEDZIELA ZWYKŁA
odpust ku czci ŚW. MICHAŁA ARCHANIOŁA
Często ludzie nie zauważają i nie słuchają swoich bliźnich, szufladkują ich i nie okazują należnego szacunku. Jednak Bóg widzi wszystko i każdego wzywa po imieniu. posiadając imię, mamy godność i Bóg może się do nas zwrócić osobiście, bardzo indywidualnie. Teraz zwraca się do nas przez obecnego wśród nas Jezusa, jak również przez braci w wierze zgromadzonych na Mszy świętej. Niesie to za sobą konsekwencje dla naszego życia i sposobu postępowania; nikt nie może pozostawać mi obojętny. Miłość Boga i bliźniego powinny w życiu chrześcijanina zajmować naczelne miejsce, taka jest miara pierwszego i najważniejszego przykazania.

XXV NIEDZIELA ZWYKŁA
Pan Bóg powierzył nam dobra tego świata. On jest dawcą wszystkich darów i chce, żebyśmy w dużych i małych sprawach obchodzili się z nimi właściwie. Przed Stwórcą będziemy musieli kiedyś zdać rachunek ze swojego życia, podejmowanych czynów, i realizowanych obowiązków czy zadań. To, czym dysponujemy, ostatecznie nie zawdzięczamy samym sobie, lecz Bogu, któremu winniśmy permanentną wdzięczność.

XXIV NIEDZIELA ZWYKŁA

ODPUST KU CZCI NAJŚWIĘTSZEGO IMIENIA MARYI - W RUDNIKU

Bóg o nikim nie zapomina i nikogo nie przekreśla. Swoją szczególną troską otacza tych, którzy błądzą. Nie pozostawia ich na pastwę losu, lecz zawsze o nich pamięta. Wielką radość sprawia Mu, gdy odnajdzie się każdy zaginiony. Bóg postępuje z nami jak miłosierny Ojciec, okazując serce wszystkim ludziom. Zawierzmy Mu się również wtedy, kiedy obraliśmy złą drogę, ponieważ Bóg jest gotowy przebaczyć nam naszą winę, jeśli wyrażamy żal i pragniemy poprawy.

XXIII NIEDZIELA ZWYKŁA
Usłyszeliśmy głos Jezusa Chrystusa wzywający nas do pójścia za Nim, w Jego imię zebraliśmy się na niedzielnej liturgii. Jesteśmy gotowi, aby słuchać Jego słowa i karmić się Chlebem eucharystycznym. Ta decyzja niesie za sobą konsekwencje dla naszego życia : chodzi o to, by je prowadzić, naśladując we wszystkim Pana. Podczas sprawowania Eucharystii wejdźmy we wspólnotę z Nim i nawzajem ze sobą, aby odważnie pójść Jego śladem oraz kształtować naszą codzienność zgodnie z wyznawaną wiarą.

XXII NIEDZIELA ZWYKŁA

W dniu Pańskim gromadzimy się na Mszy świętej, gdzie Jezus Chrystus jest obecny pośród nas. Wraz z Nim stajemy przed Bogiem, naszym Ojcem, wspólnie z aniołami i świętymi, którzy żyją już w chwale niebios. Ponadto jednoczymy się ze wszystkimi, którzy wszędzie na świecie gromadzą się wokół Pana. To prawdziwe szczęście móc zająć miejsce w tej wielkiej społeczności, nawet jeżeli jest najniższe. Z radością i wdzięcznością uwielbijmy naszego Gospodarza w Jego własnym domu.