II NIEDZIELA PO NARODZENIU PAŃSKIM
Pan Bóg dotyka świat i nasze życie swoim Słowem. To jest Jego droga wyjścia na poszukiwanie zagubionego człowieka. W czasie liturgii - także dzisiejszej II niedzieli po Narodzeniu Pańskim - słyszymy Jego Słowo. Ono jest objawieniem Bożej miłości, która stała się motywem przyjścia na ziemię Syna Człowieczego.

​ŚWIĘTO ŚWIĘTEJ RODZINY: JEZUSA, MARYI I JÓZEFA
Święta Rodzina jest dla nas wzorem godnym naśladowania, aby w naszych wspólnotach rodzinnych dominowała miłość. Potrzeba nam świętych rodzin, które świadectwem życia potrafią odeprzeć wszelkie próby podważenia wartości wspólnoty rodzinnej. Jako wspólnota Kościoła jesteśmy rodziną Bożą, jesteśmy zatem wezwani do wspomagania siebie na drodze do świętości.

IV NIEDZIELA ADWENTU

Pan Bóg jest wciąż z nami ( Emmanuel ). Ta prawda stanowi treść 4 niedzieli adwentu. W każdej celebracji Eucharystii doświadczamy spotkania z Tym, który jest z nami, chce być pośród nas, pragnie być obecny w tym świecie i dla tego świata, aby go przemieniać. Otwórzmy nasze serca i umysły, by owocnie uczestniczyć w tym darze zbawienia.

III NIEDZIELA ADWENTU
W kondycję ludzkiego życia wpisane jest oczekiwanie, czekamy na wiele rzeczy, wydarzeń , osób ... Czy przeżywamy życie w duchu oczekiwania na przyjście Pana ? Ono winno być naznaczone poczuciem radości, o czym przypomina liturgia 3 niedzieli adwentu zwanej Gaudete ! Pan wciąż przychodzi, a nasze spotkanie z Nim teraz się urzeczywistnia.

​II NIEDZIELA ADWENTU
UROCZYSTOŚĆ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY

I NIEDZIELA ADWENTU
Rozpoczynamy czas adwentu, w którym Kościół nie tylko spogląda na przyjście Jezusa w tajemnicy Narodzenia, ale uwaga skupiona jest także na powtórnym Jego przyjściu na końcu czasów. Nasze życie rozgrywa się między dwoma decydującymi wydarzeniami w dziejach. Pan przybędzie, a my wychodzimy Mu na spotkanie. Każda Eucharystia jest naszym spotkaniem z Tym, który ciągle przychodzi.

UROCZYSTOŚĆ JEZUSA CHRYSTUSA KRÓLA WSZECHŚWIATA

W ostatnią niedzielę roku liturgicznego przypada uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Tytuł, którym dzisiaj w sposób szczególny pragniemy zwracać się do Jezusa, miał w pierwotnym Kościele swój odpowiednik w postaci greckiego terminu Kyrios. On zawsze był, jest i będzie naszym Panem i Królem. Jemu jest dana wszelka władza na niebie i na ziemi. Służenie Jezusowi Królowi nie oznacza uciemiężenia, lecz wolność, do której zostaliśmy powołani. Jako święty lud naszego Pana Jezusa Chrystusa, oddajmy cześć Temu, który jest Panem i Królem Wszechświata.

Dokąd zmierza świat i całe stworzenie ? Ludzie zadają sobie te odwieczne pytania również dzisiaj. Zwłaszcza wtedy, gdy mnożą się wojny, konflikty, akty terroryzmu, dotykają coraz liczniejsze klęski żywiołowe. Dlatego Dobra Nowina zapisana na kartach Pisma świętego nie chce się napawać lękiem i przerażeniem, lecz wzmocnić naszą ufność w Bogu : Dla was czczących moje imię, wzejdzie słońce sprawiedliwości i uzdrowienie - mówi Pan Zastępów ( pierwsze czytanie ) oraz Włos z głowy wam nie spadnie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie. ( Ewangelia )

XXXII NIEDZIELA ZWYKŁA

Człowiek od zawsze poszukuje sensu własnego życia i pyta, co czeka go w przyszłości. Wierzy i ma nadzieję, że nie przeminie na zawsze, lecz osiągnie udział w życiu wiecznym. orędzie Jezusa obiecuje ludziom dalsze życie po zakończeniu ziemskiej pielgrzymki. To nie umieranie i śmierć mają ostatnie słowo, lecz Bóg, który żyje i obdarza życiem. Jako chrześcijanie nosimy w sobie obietnicę nieśmiertelnego życia. Dlatego wyraźmy teraz naszą wdzięczność za ten dar oraz głośmy śmierć i zmartwychwstanie naszego Pana Jezusa Chrystusa, aż przyjdzie w chwale.

XXXI NIEDZIELA ZWYKŁA
Są takie spotkania, które radykalnie zmieniają życie człowieka. Doświadczył tego między innymi zwierzchnik celników Zacheusz. Był zainteresowany Jezusem, dlatego wszedł na sykomorę. Ku zdumieniu wszystkich Pan podszedł do domu Zacheusza, co wywołało ogólne szemranie mieszkańców Jerycha. Zacheusz uchylił Jezusowi rąbek swojego serca i to zupełnie wystarczyło. Mocą łaski Bożej Zacheusz doświadczył łaski nawrócenia i okazał się gotowy naprawić wyrządzone krzywdy. Przyjmijmy Jezusa z radością, jak Zacheusz i pozwólmy Mu zmieniać nas ku temu, co lepsze.