Ogłoszenia duszpasterskie

IV NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

Raduj się, Jerozolimo - głosi antyfona na wejście liturgii 4 niedzieli wielkiego postu. Kieruje naszą myśl ku niebieskiemu Jeruzalem, w którym kiedyś wszyscy ludzie dobrej woli zamieszkają razem na zawsze. Jeruzalem to również ci, którzy są gotowi słuchać Pana Zastępów, ponieważ Jego słowo uznają za miarę swojego życia : ludzie gotowi do nawrócenia i postępowania zgodnie z wolą Boga, kierujący się miłością bliźniego. Do tego miasta jesteśmy zaproszeni przez Króla niebios. Jak ojciec z miłosierną miłością przyjmuje syna marnotrawnego i przebacza mu, tak samo nasz Ojciec w niebie przyjmuje nas i przebacza, abyśmy z żywą wiarą i szczerym oddaniem spieszyli ku nadchodzącym Świętom Wielkanocnym (tekst Kolekty).

III NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU
Świat i nasze życie są nieraz skomplikowane; coś nami wstrząsa, innym razem tracimy grunt po nogami. Wobec tych sytuacji pojawiają się pytania pełne wątpliwości: czy Bóg rzeczywiście istnieje ? Dlaczego dopuszcza tyle cierpienia ? Właśnie w takiej sytuacji słyszymy Jego zapewnienie, że o wszystkim wie, ludzkie cierpienie jest Mu bliskie i każe Mu działać. Bóg objawia się ludziom poprzez Mojżesza, którego posyła jako wyzwoliciela Izraelitów, podając swoje imię : Jestem, który Jestem - jestem Bogiem zawsze istniejącym, który jest tu i teraz, Zbawicielem i Wybawicielem. Objawia się przede wszystkim w Jezusie Chrystusie, naszym jedynym Odkupicielu, który jest obecny we wspólnocie zgromadzonej na sprawowanie liturgii. Otwórzmy nasze serca na słowo Dobrej Nowiny, zapewniające, że On jest.

II NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

Gromadząc się na liturgii eucharystycznej, przynosimy Bogu nasze życie z jego jasnymi chwilami dumy i radości, dzięki którym nabieramy nowych sił. Przynosimy także momenty smutku i próby, wypadki losowe i szarość dnia codziennego. W tych wszystkich doświadczeniach wspiera nas słowo Boże, które prowadzi nas po Bożych szlakach na ziemi. Dziękując Bogu za Jego obecność, uwielbiajmy naszego Pana poprzez wspólną modlitwę w czasie Mszy św.

I NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU
Począwszy od Środy Popielcowej zostaliśmy obdarowani czasem czterdziestu dni nawrócenia i pokuty, kiedy mamy postępować w rozumieniu tajemnicy Chrystusa i dzięki Jego łasce prowadzić święte życie (zob. Kolekta). Bowiem tak samo jak Jezus był kwestionowany i wystawiany na próbę, podobnie nasza wiara będzie podawana w wątpliwość i wystawiana na przeróżne pokusy współczesności. Orędzie Boże niosące wolność jest dla nas pomocą, żebyśmy wewnętrznie przygotowali się do świąt paschalnych i codziennie potwierdzali nasze życie świadectwem wiary.

VIII NIEDZIELA ZWYKŁA

Samoocena jest pierwszym krokiem w kierunku poprawy. Łatwo powiedzieć, ale trudniej tego dokonać. Często dzieje się tak, że potępiamy innych ludzi, aby tylko znaleźć kogoś, kogo można uczynić odpowiedzialnym za zaistniałą sytuację. Solidna ocena siebie samego jest pierwszym krokiem w kierunku poprawy - tego wymaga również Jezus. Celem jest, byśmy podążając w naszym życiu właściwą drogą, przynosili dobre owoce. Aby ten cel osiągnąć, należy przede wszystkim pracować nad własnymi błędami, a nie innych. Prosimy zatem Pana o miłosierdzie oraz motywację do poprawy.

VII NIEDZIELA ZWYKŁA

Kto cię prosi, temu daj ! Kto ci zabiera, temu jeszcze dołóż ! Czyńcie dobrze tym, którzy was nienawidzą ! Temu, kto cię uderzył w prawy policzek, nadstaw i drugi ! Miłujcie waszych nieprzyjaciół ! Jakie będzie wasze życie, gdy to wszystko uczynimy, gdy owe napomnienia staną się w naszej codzienności rzeczywistością ? Kiedy jednak odważymy się na takie zachowania, wówczas zaczniemy współtworzyć lepszy , bardziej przyjazny i serdeczniejszy świat, a sami poczujemy powiew wewnętrznej wolności dzieci Bożych.

VI NIEDZIELA ZWYKŁA

Boże Ty chcesz przebywać w sercach prawych i szczerych - modli się Kościół w Kolekcie 6 niedzieli zwykłej, wyznaje równocześnie swoje pragnienie goszczenia Boga. Każdy z nas cieszy się , kiedy odczuwa sympatię i życzliwość ze strony przyjmującego gospodarza. Uczestnicząc w Eucharystii jesteśmy gośćmi u Pana Boga, On przyjmuje nas serdecznie i z radością. Przy Nim czujemy się bezpieczni, bo On kocha każdego człowieka. Radość sprawia Bogu bycie u nas w gościnie, co ukazał w przyjściu swojego Syna Jezusa Chrystusa. Mamy ogromną okazję spotkania i wielką szansę, aby Pana Boga ugościć.

V NIEDZIELA ZWYKŁA

Często zadajemy sobie pytania dotyczące naszego życia i sensu życiowego powołania. Odkrywamy, że nasze pojmowanie samych siebie, nasz los w istocie zależy od ludzi, z którymi przebywamy: w rodzinie, w pracy czy w innych obszarach życiowej aktywności. Natomiast jako chrześcijanie zastanawiamy się nad znaczeniem obecności Boga pośród nas. W Jezusie Chrystusie Bóg bezpośrednio zwraca się do ludzi i zbawczo ingeruje w naszą egzystencję. Pozwólmy, by Pan Bóg, obecny między nami mógł kierować naszą codziennością, prowadził nas po swoich ścieżkach.

​IV NIEDZIELA ZWYKŁA
Celebrując wspólnie Najświętszą Ofiarę, naszymi modlitwami bierzemy udział w służbie Bożej. Jednak jest to również służba względem drugiego człowieka. Bóg podczas tej świętej celebracji służy. Kiedy będziemy słuchać czytań Pisma świętego, wówczas Bóg nakryje dla nas stół Słowa. Podczas liturgii eucharystycznej poda nam swoje Ciało - chleb życia i swoją Krew - wino wesela : Bóg nakryje dla nas stół Eucharystii. Jego umiłowany Syn Jezus Chrystus obecny jest pośród nas i pragnie nas ubogacić.

III NIEDZIELA ZWYKŁA
Jako członkowie ludu Bożego gromadzimy się razem, aby słuchać słowa Bożego i posilać się Chlebem życia. Niestety, pomiędzy wyznawcami Chrystusa wciąż nie ma pełnej jedności. Ciągle doświadczamy bólu podziału, chociaż Pismo Święte jako Boża księga chrześcijaństwa została dana nam wszystkim. Mówi ona o spotkaniach z Jezusem, co stanowi fundament naszej wiary. Nasze wychodzenie na spotkanie z Nim, wspólna modlitwa i chęć pojednania, może doprowadzić do pełnego zjednoczenia. To jest ważna intencja, także po zakończeniu kolejnego Tygodnia modlitw o jedność chrześcijan.

II NIEDZIELA ZWYKŁA

W okresie Bożego Narodzenia uroczyście obchodziliśmy tajemnicę wcielenia Jezusa Chrystusa i Jego objawienie się ludziom. Uwielbienie i radość z powodu daru wspólnoty z Bogiem, rozbrzmiewa także w liturgii pierwszych niedziel okresu zwykłego. Każdy człowiek i wszystkie narody są zaproszeni do tego, by stanowić wielką rodzinę Boga i Jego dzieci być dla siebie nawzajem braćmi i siostrami. Niech nas w tym zadaniu wspomaga Boże błogosławieństwo, będące owocem uczestnictwa w Eucharystii.