XXXII NIEDZIELA ZWYKŁA
NARODOWE ŚWIĘTO NIEPODLEGŁOŚCI
Uczestnicząc w liturgii eucharystycznej, doświadczamy obecności pośród nas Jezusa jako Sługi. Całkowite otwarcie się przed Nim, przyjęcie Jego miłości, zawierzenie się Jemu we wszystkim, ma swoje konsekwencje dla kształtu naszej egzystencji. Oddając się Bogu, nie musimy z lękiem kurczowo trzymać się ziemskich dóbr albo polegać tylko na sobie. Naszą codzienność wiążemy z Jezusowym ofiarowaniem życia Bogu Ojcu.

XXXI NIEDZIELA ZWYKŁA

Miłość jest centrum życia Jezusa i głoszonego przez Niego orędzia. Jej istota nie oznacza egoistycznego zachowania, lecz ma być wyrazem odpowiedzialnego traktowania własnych obowiązków oraz cudzych zadań. Miłość wobec bliźniego nie może być niczym wymuszona, warunkowa i nie powinna być spełniana pod żadną presją. Kiedy ukochani przez Boga będziemy potrafili zaakceptować siebie i naszych bliźnich, wtedy zaczniemy wzrastać w miłości Bożej.

UROCZYSTOŚĆ ROCZNICY POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA WŁASNEGO

​XXIX NIEDZIELA ZWYKŁA

Współczesne społeczeństwo cechuje się między innymi wielkim wachlarzem pełnionych usług. Wiele osób żyje z ich doświadczenia. Można odnieść wrażenie, że pełnienie usługi nie jest celem, ale środkiem do wspinania się coraz wyżej po kolejnych szczeblach kariery. Pan Jezus daje nam jasny model usługiwania, zupełnie odwracając drabinę kariery : pierwsze miejsce jest zawsze na dole. Uczeń Chrystusa kroczący Jego drogami, ma być zawsze gotowy do usługiwania innym.

Pojęcia ,,ubóstwa” i ,,bogactwa” są bardzo nieostre, przysparzają sporo kłopotu. Posiadany majątek nie czyni człowieka autentycznie bogatym, nie zapewnia udanego życia przepełnionego poczuciem sensu istnienia. Do takiej egzystencji potrzebna jest mądrość będąca owocem poznania Boga. W Jezusie Chrystusie objawiła się nam mądrość Boża, w Nim otrzymała swoją twarz. Przez Niego jesteśmy zaproszeni do wspólnoty życia z Bogiem, aby w ten sposób odnaleźć radość i celowość każdego podejmowanego wysiłku.

XXVII NIEDZIELA ZWYKŁA
Mamy w życiu wiele osiągnięć, ale ostatecznym kresem jest miłość, która uwzniośla i ożywia każde działanie, czyniąc go dobrym. Małżeństwo bez miłości jest puste i zimne, praca zawodowa bez miłości pozostaje tylko wykonywaniem zadania, modlitwa bez miłości może być czczą gadaniną, a udział w liturgii eucharystycznej bez miłości pozostanie na płaszczyźnie spełnienia obowiązku. Miłość zawsze łączy, a nie dzieli, nie jest zainteresowana niepewnością, ale obdarza pokojem.

XXVI NIEDZIELA ZWYKŁA
ODPUST KU CZCI ŚW. MICHAŁA ARCHANIOŁA

Z ewangelicznej wypowiedzi Jezusa : Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami ( MK 9, 40 ) bije wspaniałomyślność i zdrowo pojęta tolerancja. To pytanie o naszą relację względem czyniących dobro, którzy jednak inaczej okazują swoją pobożność i wiarę. Duch Boży wieje kędy chce i uzdalnia ludzi do czynienia dobra. Otwórzmy się na Jego działanie w świecie. Zauważmy i doceńmy dobro będące owocem Jego natchnień, dokonywanych także przez innych ludzi.

XXV NIEDZIELA ZWYKŁA
Zgromadzeni na Eucharystii, celebrujemy misterium paschalne Syna Bożego. Swoim uniżeniem Pan otworzył ludzkości drogę do Boga. To jest dla nas - podobnie jak było dla pierwszych uczniów - trudne do zrozumienia. Jezus stał się Sługą każdego człowieka, dając nam w ten sposób przykład do naśladowania w codzienności. Gotowość do służby bliźnim jest naszym chrześcijańskim powołaniem.

XXIV NIEDZIELA ZWYKŁA
Każda niedziela jest jak mawiają Ojcowie Kościoła - małą Wielkanocą. Dlatego jesteśmy zaproszeni na wspólne sprawowanie Eucharystii, by celebrować paschalne tajemnice Chrystusa. Jako wspólnota Kościoła jesteśmy powołani do pójścia zwycięską drogą Zmartwychwstałego, z całym bagażem codziennych trosk, kłopotów i obaw. Krocząc drogami codzienności z Nim, doświadczymy płynącej radości wielkanocnego poranka.

XXIII NIEDZIELA ZWYKŁA
ODPUST KU CZCI NAŚWIĘTSZEGO IMIENIA MARYI - W RUDNIKU
Miewamy czasem bardzo poważny problem komunikacji z Bogiem i drugim człowiekiem. Z różnych powodów ( wielokrotnie nieznanych ) doświadczamy bezradności i milczenia w procesie prowadzonego dialogu. Umiejętność rozmowy jest konieczna dla budowania relacji i wspólnoty. Pan Bóg kieruje do nas swoje słowo, uczy nas trudnej sztuki słuchania, ale i dawania odpowiedzi na docierające treści.