UROCZYSTOŚĆ JEZUSA CHRYSTUSA KRÓLA WSZECHŚWIATA

W ostatnią niedzielę roku liturgicznego przypada uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. On jest prawdą w słowie i czynie, zawsze opowiada się po jej stronie, nawet wtedy, gdy jest ona dla ludzi niewygodna i wymagająca. Jego królestwo nie ma ziemskich korzeni, ale jest darem nieba. Uczestnicząc w Eucharystii mamy świadomość bycia ludem Bożym, którego Chrystus jest Panem i Królem.

XXXIII NIEDZIELA ZWYKŁA
Liturgia ostatnich dni roku kościelnego, przypomina o przemijalności ziemskiego życia i rzeczach ostatecznych człowieka. Koncentrujemy uwagę na powtórnym przyjściu Chrystusa w dniu paruzji. Każdy udział w Eucharystii jest wyglądaniem naszego Odkupiciela, gdyż głosimy Jego śmierć, wyznajemy Jego zmartwychwstanie i oczekujemy Jego przyjścia w chwale. Uwielbiajmy obecnego pośród nas Jezusa, którego słowa nigdy nie przeminą.

XXXII NIEDZIELA ZWYKŁA
NARODOWE ŚWIĘTO NIEPODLEGŁOŚCI
Uczestnicząc w liturgii eucharystycznej, doświadczamy obecności pośród nas Jezusa jako Sługi. Całkowite otwarcie się przed Nim, przyjęcie Jego miłości, zawierzenie się Jemu we wszystkim, ma swoje konsekwencje dla kształtu naszej egzystencji. Oddając się Bogu, nie musimy z lękiem kurczowo trzymać się ziemskich dóbr albo polegać tylko na sobie. Naszą codzienność wiążemy z Jezusowym ofiarowaniem życia Bogu Ojcu.

XXXI NIEDZIELA ZWYKŁA

Miłość jest centrum życia Jezusa i głoszonego przez Niego orędzia. Jej istota nie oznacza egoistycznego zachowania, lecz ma być wyrazem odpowiedzialnego traktowania własnych obowiązków oraz cudzych zadań. Miłość wobec bliźniego nie może być niczym wymuszona, warunkowa i nie powinna być spełniana pod żadną presją. Kiedy ukochani przez Boga będziemy potrafili zaakceptować siebie i naszych bliźnich, wtedy zaczniemy wzrastać w miłości Bożej.

UROCZYSTOŚĆ ROCZNICY POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA WŁASNEGO

​XXIX NIEDZIELA ZWYKŁA

Współczesne społeczeństwo cechuje się między innymi wielkim wachlarzem pełnionych usług. Wiele osób żyje z ich doświadczenia. Można odnieść wrażenie, że pełnienie usługi nie jest celem, ale środkiem do wspinania się coraz wyżej po kolejnych szczeblach kariery. Pan Jezus daje nam jasny model usługiwania, zupełnie odwracając drabinę kariery : pierwsze miejsce jest zawsze na dole. Uczeń Chrystusa kroczący Jego drogami, ma być zawsze gotowy do usługiwania innym.

Pojęcia ,,ubóstwa” i ,,bogactwa” są bardzo nieostre, przysparzają sporo kłopotu. Posiadany majątek nie czyni człowieka autentycznie bogatym, nie zapewnia udanego życia przepełnionego poczuciem sensu istnienia. Do takiej egzystencji potrzebna jest mądrość będąca owocem poznania Boga. W Jezusie Chrystusie objawiła się nam mądrość Boża, w Nim otrzymała swoją twarz. Przez Niego jesteśmy zaproszeni do wspólnoty życia z Bogiem, aby w ten sposób odnaleźć radość i celowość każdego podejmowanego wysiłku.

XXVII NIEDZIELA ZWYKŁA
Mamy w życiu wiele osiągnięć, ale ostatecznym kresem jest miłość, która uwzniośla i ożywia każde działanie, czyniąc go dobrym. Małżeństwo bez miłości jest puste i zimne, praca zawodowa bez miłości pozostaje tylko wykonywaniem zadania, modlitwa bez miłości może być czczą gadaniną, a udział w liturgii eucharystycznej bez miłości pozostanie na płaszczyźnie spełnienia obowiązku. Miłość zawsze łączy, a nie dzieli, nie jest zainteresowana niepewnością, ale obdarza pokojem.

XXVI NIEDZIELA ZWYKŁA
ODPUST KU CZCI ŚW. MICHAŁA ARCHANIOŁA

Z ewangelicznej wypowiedzi Jezusa : Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami ( MK 9, 40 ) bije wspaniałomyślność i zdrowo pojęta tolerancja. To pytanie o naszą relację względem czyniących dobro, którzy jednak inaczej okazują swoją pobożność i wiarę. Duch Boży wieje kędy chce i uzdalnia ludzi do czynienia dobra. Otwórzmy się na Jego działanie w świecie. Zauważmy i doceńmy dobro będące owocem Jego natchnień, dokonywanych także przez innych ludzi.

XXV NIEDZIELA ZWYKŁA
Zgromadzeni na Eucharystii, celebrujemy misterium paschalne Syna Bożego. Swoim uniżeniem Pan otworzył ludzkości drogę do Boga. To jest dla nas - podobnie jak było dla pierwszych uczniów - trudne do zrozumienia. Jezus stał się Sługą każdego człowieka, dając nam w ten sposób przykład do naśladowania w codzienności. Gotowość do służby bliźnim jest naszym chrześcijańskim powołaniem.